FilosofieKafee: Vrydagaand 26 November 19:30: "Hoe kan ons eienaarskap vat van die renosterkwessie?" -dr Gerhard Verdoorn


Renosters is ‘n wêrelderfenis wat deur ‘n baie klein deel van die samelewing bedreig word. Daar word wyd en syd in die media berig oor stropery deur die wreedaards wat die diere se horings op laakbare wyse oes maar dis asof almal oor hulle skouers loer om te sien wie die saak gaan aanpak. Die apatie van die burgery is dikwels die doodsteek van baie kwessies en dis waar ons moet begin werk aan die renosterkwessie. Dis nie die polisie of natuurbewarings se plig om renosters te beskerm nie, dis elke burger se plig om by te dra tot die pogings vir bewaring in die algemeen. Om anoniem te bly beteken dat jy nie eienaarskap van die probleem wil neem nie en verwag iemand anders moet die ding oplos!

Hierdie is die aflsluitingsfunksie vir 2010!

Dus kom vroeg genoeg aangesien die aand volop vonke én vonkel gaan wees - hierdie keer met die 2010 Beaujolais Nouveau!
rsvp 012 328 3173 of caferiche@kerkplein.co.za

Terugberig: Is die Afrikaner se tyd nie verby nie? - Marietjie Luyt

“Is die Afrikaner se tyd nie verby nie?” Die vraag is tydens die onlangse Filosofiekafee by die Café Riche op Kerkplein gestel deur prof Jurie le Roux van die Departement Ou Testamentiese Wetenskap aan die Universiteit van Pretoria.
Prof le Roux het die eerste praatjie by die Filosofiekafee gehou elf jaar gelede, met die tema: “Verlos ons van die waarheid! Hy het Lamé Ebersohn geprys omdat sy maand vir maand die kafee aan die gang gehou het – dit kon nie maklik gewees het nie.
Hy het die huidige toestand van die Afrikaner vergelyk met die opkoms van die natuurwetenskappe, met die Bybel as die basis. En op ‘n gegewe moment het di e natuurwetenskappe die Bybel gelos – dit was soos ‘n skuld wat oopgegaan het – al wat oorgebly het, was die dop.
‘Is die Afrikaner soos ‘n skulp wat oopgegaan en waaruit die nuwe Suid-Afrika gekom het en wat nou geen nut meer het nie? “skryf hy in notas wat hy tydens die geleentheid uitgedeel het.”Behalwe natuurlik om die nuwe meesters en die samelewing met skaars vaardighede te dien, en lojale bouers van ‘n nuwe Suid-Afrika te wees.
Hy meen dat daar ook nie meer draers van ‘n bepaalde intellektuele Afrikanerkultuur nie.
Le Roux sonder drie verskillende soorte Afrikaners uit, en meen dat veral die eerste twee tipes ons nie gaan help nie:
• Die OA, die Ontnugterde Afrikaner

Hierdie groep is klaarblyklik nie baie groot nie, maar effektief. Dit bestaan uit skrywers, digters, intellektuele wat aktief en op verskillende maniere aan die ondergang van die apartheidsregime meegewerk het, maar wat klaarblyklik nou ontnugter is. Hier dink hy aan Marlene van Niekerk se toneelstuk (‘Die kort raklewe van Anastasia W’), asook die gedigte oor Suid-Afrika wat tydens die Versindaba voorgelees is, na aanleiding van Allen Ginsberg se ‘America’ . “Dis ontstellend wat hulle sê: die lang gedig van Marlene van Niekerk drup van ontnugtering.”

Voel ons nou die gevolge van hulle onnadenkende optrede? Oor die ontmoeting met die ANC in Dakar skryf Van Niekerk: “Vaderland ons was naïef.’ Ook Charles Malan skryf onlangs: ‘Ons was naïef’.

Met die beste wil ter wêreld kan Le Roux nie simpatie hê met dié ontnugterdes en hulle kritiek nie, sê Le Roux. Ontnugter in wat? Wat het hulle verwag? Wat het hulle dan gedink gaan gebeur?

• Die VGA, die Verlore Geslag Afrikaners, die goeie bekeerlinge. Hierdie mense se lewens kan in twee tydperke verdeel word: die een waarin hulle die ou sisteem ondersteun het, maar radikaal verander het; wat soos ‘n goeie bekeerling ‘n dag en datum het (27 April 1994); ‘n datum waarop hulle finaal die oue verwerp en die nuwe aangehang het.

Tipiese gedragspatrone:
1. Hulle is geweldig godsdienstig, maar een tipe godsdienstig - charismaties of gevoelsmatig.
2. Hulle het apartheid tot een betekenis gekanoniseer, en praat dikwels oor hul skuldgevoelens oor die verlede..
3. Hulle wil graag dinge regmaak, en omhels daarom die bestaande sosiopolitieke sisteem as die finale antwoord.
4. Hulle stel die groep bo die individu en sê graag: ‘ Maak ‘n verskil’.
5. Hulle probeer in alle opsigte polities-korrek wees; konformeer en transformer dat dit bars; volg graag die leiers van die dag en veral Nelson Mandela na.
6. Hulle oorweeg nooit eintlik verset en opstand nie; wil net die heeltyd ‘saamwerk’; praat graag Engels en ondermyn Afrikaans op verskillende maniere.

Volgens Le Roux toon hierdie groep die wesensgebreke van die Afrikaner op sy beste:
Hulle is verslaaf aan godsdiens, maar ‘n spesifieke soort godsdiens waarmee hulle wil opmaak wat hulle sedert 1994 verloor het. Dit is nie ‘n Calvinistiese of Reformatoriese geloof wat die klem plaas op die individu, verset, kreatiewe omvorming van jou wêreld, ens: “Jy staan alleen voor God. Jy bal die vuis vir God.”
Hulle tipe gedrag, van ‘n gevoelsmatige godsdiens, is eerder aanvaarding van die bestaande, samewerking en aksies wat die gelowige lekker laat voel (soos herlewings).
Dié tipe godsdiens het veroorsaak dat die VGA himself in ‘n skuldkompleks laat toespin het. Omdat hy ‘n kortbroek Afrikaner is, wat die Aufklärung gemis het, weet hy nie om daaruit te kom nie. Hierdie VGA is verlore want hy het ‘n kuddementaliteit, het geen kritiese vermoëns nie, konformeer, is tevrede om gebruik te word en het daarom geen geloofwaardigheid nie. “Dis ‘n baie versmorende gemeenskap. Daar is nie iets soos ‘n meesternarratief nie . Bevry ons van ‘die Waarheid’! ”
• Die VA, die Vrye Afrikaner

Miskien, net miskien, sê Le Roux, is daar ‘n buitekans dat die Afrikaner deur middel van die Vrye Afrikaner in die virtuele ruimte sal oorleef. En hierdie ruimte moet oop vir almal wees – jong swart and bruin akademici ook.

Tipiese kenmerke van die Vrye Afrikaner:
1. Post-kleinburgerlik
2. Post-kerklik – dit bevredig nie sy behoeftes nie
3. Post-die-meesternarratief (‘die Reënboognasie’)
4. Post-eenduidigheid (‘dít is die Waarheid’)
Tipiese gedrag: hulle leef die Vryheid; kultiveer die individu se kreatiewe vermoëns om nut te dink, skeppend te verander en ‘n alternatiewe Afrikaanse samelewing te3 skep waarin mense deur buitengewone harde werk en met voorpunttegnologie alle bestaandes sal oortref; hy/;sy poog om intellektuele grondslae vir ‘n ander, alternatiewe, oop, vrye samelewing te lê.
Projekte wat aangepak kan word: alternatiewe vorme van e-regering te ondersoek; elektroniese koerante, populêre tydskrifte en opinieblaaie, vaktydskrifte te skep; die moontlikhede van ‘n e-universiteit te ondersoek; e-biblioteke te skep (vgl Google); alles wat nog ooit in Afrikaans verskyn het, in ‘n e-biblioteek te stoor; e-radiostasies en e-tv te skep; veral ‘n internetradiostasie vir klassieke musiek; alternatiewe vorme geld skep en belê te ondersoek; strewe na ‘n finansieel selfversorgende en onafhanklike gemeenskap.
Op ‘n vraag van Piet Bredell sê Le Roux dat ‘n Afrikaner enigiemand is wat ‘n Afrikaner wil wees. Afrikaans is ‘n kultuurprojek, en in die taal lê ‘n soort intellektuele tradisie – die waardes, perspektiewe en insigte in Afrikaans is belangrik vir die land.
Jaco Nienaber meen dis gevaarlik om weer laer te trek, en Le Roux meen hy is juis hierteen gekant, aangesien die kreatiewe besetting van die virtuele ruimte juis oop is vir almal. Renier Steyn het ook aktief aan die gesprek deelgeneem
Hulle stel die groep bo die individu
Marietjie Luyt

Die Afrikaner - is dit die einde? - Prof Jurie le Roux (Gesprek teks)



Die Afrikaner – is dit die einde? – Prof. Jurie le Roux en Lydia van Eeden (medereerder)
FilosofieKafee, Café Riche, Kerkplein, Pretoria
29 Oktober 2010

Is die Afrikaner soos ‘n skulp wat oopgegaan en waaruit die nuwe Suid-Afrika gekom het en wat nou geen nut meer het nie? Behalwe naturlik om die nuwe meesters en die samelewing met skaars vaardighede te dien, en lojale bouers van ‘n nuwe Suid-Afrika te word? Verder is daar ook nie meer draers van ‘n intellektuele Afrikanerkultuur nie.

Veral die eerste twee ‘tipes’ gaan ons ook nie help nie.

Die OA, die Ontnugterde Afrikaner; klaarblyklik nie baie groot nie, maar effektief; bestaande uit skrywers, digters, intellektuele wat aktief en op verskillende maniere aan die ondergang van die apartheids regime meegewerk het, maar klaarblyklik nou ontnugter is. So ontnugter dat hulle selfs die land kan verlaat. Voorbeeld: Marlene van Niekerk se gedig en drama (‘Die kort raklewe van Anastasia W’).

Dit is vir my ontsettend moeilik om simpatie met dié ontnugterdes en hulle kritiek te hê. Wat het hulle dan verwag? Voel ons nou die gevolge van hulle onnadenkende optrede? Oor die ontmoeting met die ANC skryf Van Niekerk: ‘Vaderland ons was naïef’, Is daar ook ander naïewe dinge wat sy en haar strydgenote gedoen het en waarvoor ons nou die prys betaal? Dit is vir my moeilik om simpatie met dié klomp te monster. Daar is eeder ‘n (onderdrukte) sadistiese genot om te sien hoe die ontnugterdes, die vroeëre anti-apartheidsmouse, die bouers van die groot utopie van ‘n regverdige, nie-rassige, demokratiese Suid-Afrika besig is om gat oor kop in die ANC se slopemmers te versuip. Wat kan ‘n mens van diesulkes verwag?

Daar is ook ‘n ander groep, die VGA of die Verlore Geslag Afrikaners. Wie is dié groep? Dit is hulle wie se lewens in twee tydperke verdeel kan word: die een waarin hulle die ou sisteem ondersteun het, maar radikaal verander het; wat soos ‘n goeie bekeerling ‘n dag en datum het; ‘n dag (die sewe en twintigste van die vierde maand) en ‘n datum (die jaar van onse Here Jesus negentien vier en negentig); ‘n datum waarop hulle finaal die oue verwerp en die nuwe aangehang het.

Tipiese gedragspatrone: is geweldig godsdienstig; baie dikwels charismaties of gevoelsmatig; het apartheid tot een betekenis gekanoniseer; praat dikwels oor hulle skuldgevoelens oor die verlede; wil graag dinge regmaak; omhels daarom die bestaande sosio-politieke sisteem as die finale antwoord; beklemtoon die groep bo die individu; sê graag, ‘Maak ‘n verskil’; probeer in alle opsigte polities-korrek wees; konformeer en transformeer dat dit bars; volg graag die leiers van die dag en veral Nelson Mandela na; oorweeg nooit eintlik verset en opstand nie; wil net die heeltyd ‘saamwerk’; praat graag Engels; ondermyn Afrikaans op verskillende maniere.

Ek meen dié groep toon wesensgebreke van die Afrikaner op sy beste. Hulle is verbind tot ‘n spesifieke godsdiens waarmee hulle wil probeer opmaak wat hulle sedert vier en negentig verloor het. Dit is egter nie ‘n Calvinistiese, of Reformatoriese geloof wat die klem op die individu, verset, kreatiewe omvorming van jou wêreld, ensovoorts geplaas. Die tipe gedrag van ‘n gevoelsmatige godsdiens is eerder aanvaarding van die bestaande, samewerking and aksies wat die gelowige lekker laat voel (soos herlewings). Dié tipe godsdiens het veroorsaak dat die VGA homself in ‘n skuldkompleks laat toespin het omdat hy ‘n kortbroek Afrikaner is, wat die Aufklärung gemis het, en nie weet hoe om daaruit te kom nie. Hierdie VGA is verlore want hy het ‘n kuddementaliteit, het geen kritiese vermoëns nie, konformeer, is tevrede om gebruik te word en het daarom geen geloofwaardigheid nie. Ongelukkig is dit die groep waarop die NGKerk in sy pastoraat fokus.

Miskien, dalk net miskien is daar ‘n buitekans dat die Afrikaner deur middel van die VA, die Vrye Afrikaner, in die virtuele ruimte sal oorleef. En hierdie ruimte is oop, oop, oop vir almal. Tipiese kenmerke: post-burgelik, post-kerklik, post-die-meester-narratief, post-eenduidigheid. Tipiese gedrag: lééf die vryheid; kultiveer die individu se kreatiewe vermoëns om nuut te dink, skeppend te verander en ‘n alternatiewe Afrikaanse samelewing te skep. Hierdie Vrye Afrikaner word oral aangetref waar daar ‘n rekenaar en die internet is; hy/sy poog om deur middel van die virtuele ruimte ‘n nuwe gemeenskap te skep waarin mense deur buitengewone harde werk en met voorpunttegnologie alle bestaande sal oortref; hy/sy poog om intellektuele grondslae vir ‘n ander, alternatiewe, oop, vrye samelewing te lê. Projekte wat aangepak kan word: alternatiewe vorme van e-regering te ondersoek; elektroniese koerante, populere tydskrifte en opinieblaaie, vaktydskifte te skep; die moontlikhede van ‘n e-universiteit te ondersoek; e-biblioteke te skep (vgl Google); alles wat nog ooit in Afrikaans verskyn het in ‘n e-biblioteek te stoor; e-radiostasies en e-tv te skep; veral ‘n internetradiostasie vir klassieke musiek; alternatiewe vorme geld skep en bele te ondersoek; strewe na finansieel selfversorgende en onafhanklike gemeenskap.